یه ناله‌شم نمی‌رسید به گوش

یه ناله‌شم نمی‌رسید به گوش
می‌دیدم حسین داره میره زِ هوش

شمرو دیدم عصبانی شده بود
چکمه رو فشار می‌داد زیر گلوش

موهاتو چه نامرتّب کردن
خنده به زینب کردن

نیزه‌ش رو تو دهنت می‌چرخوند
با پا تنو برگردوند

واویلا، حسین حسین واویلا...
****
لا اله الّا الله، واویلا واویلا
فاطمه رفت از دنیا، واویلا واویلا

لا‌لا لالا لالا ای نوجوونم
لالا لالا لالا ای مهربونم
لالا لالا لالا پهلو شکست

هِی کفنو وا می‌کنم می‌بندم
طاقت کفن و دفنتو ندارم

نوبت سنگ لحدت رسیده
می‌خوام برات سنگ تموم بذارم

هم تو جوونی هم علی جوونه 
زندگیمو خاک می‌کنم شبونه
چه‌جوری برگرده علی به خونه

قبرمه خونه بی‌تو زهرای من
وایِ من، وایِ من
کاش جای تو بودم و تو جای من
وایِ من، وایِ من

وایِ من و وایِ من و وایِ من واویلا، واویلا
میخِ در و سینه‌ی زهرای من
واویلا، واویلا

در وسط کوچه تو را می‌زدند
واویلا، واویلا
کاش به جای تو مرا می‌زدند
واویلا، واویلا
****
مرهم واسه چشمِ ترم می‌خوام 
حال دلم بَده حرم می‌خوام

سلام آقا! که الان روبه‌روتونم
من این‌جام و زیارت‌نامه می‌خونم
حسین جانم 

بذار سایه‌ت همیشه رو سرم باشه
قرارِ ما شبِ جمعه حرم باشه
حسین جانم

خدایی نامرده اونی که با نیزه آقا راهِ گلوتو سد کرده
یا اونی که پیش زینب جسم تو رو لگد کرده

خیلی کتک خورده 
خدایی اشک رباب اشک ما رو درآورده

قول میدم اگه ورق برگرده و علی نَمیره
جوری لالایی می‌خونم حرمله گریه‌ش بگیره