من همه داراییم امام حسینه

من همه داراییم امام حسینه
رفیق تنهاییم امام حسینه
کسی به چشمای من نمیاد چون
عشق تماشاییم امام حسینه

آره زنده‌م به غمت، از عطا و کَرمت
ای پناه همه‌ی عالم و آدم کنج حَرمت
بهتر از شما به کی می‌شه دردا رو بگی
واسه من امن‌ترین جای جهان زیر عَلمه

وقتی آدم طرفِ تو حرکت می‌کنه 
قدمایی که می‌ذاره برکت می‌کنه 
وقتی لحظه‌ی ورودِ تو به محشر می‌شه 
علی‌اکبرت قیامت رو به خط می‌کنه 

یا اباعبدالله... 

من غمِ طولانیم امام حسینه
جمله‌ی پایانیم امام حسینه
سجده روی خاکت نمازمه چون
شرط مسلمانیم امام حسینه

میگم از نوکریا، واسه پامنبریا
وقتی اسم تو میاد علی می‌گیم ما حیدریا
از همون بچگیا شنیدم که مادرت
دوست داره دَم بگیریم اسمتو مثل آذریا

خوش به حالش که یه شب تو بغل راهبی
تو که شاه‌بیتِ میونِ غزلِ صائبی
خیلی وقتا تو رو این‌جوری صدا می‌زنم
تو حسینِ ابنِ علیِ ابنِ ابی‌طالبی
****
گذرم تا به درِ خانه‌ات افتاد حسین
خانه‌آباد شدم ای خانه‌ات آباد حسین

ای حسین، حسین حسین... 

یا اباعبدالله...