مرنجان دلم را که این مرغ وحشی

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی

[ محمدحسین پویانفر ]
(مَرَنجان دلم را، که این مرغِ وحشی) ۲
ز بامی که بَرخاست مُشکل نِشیند

(بنازم به بَزمِ محبّت که این‌جا) ۲
(گدایی به شاهی مُقابل نِشیند) ۲

(حسین‌جان، حسین‌جان
حسین‌جان، حسین‌جان) ۴

(گُلی گُم کرده‌ام می‌جویم او را) ۲
به هر گُل می‌رسم می‌بویم او را

گُلِ من یک نشانی در بَدَن داشت
(یکی پیراهنِ کُهنه به تَن داشت) ۲

(همه از خِیمه‌ها بیرون دویدند) ۲
ولی سالارِ زینب را ندیدند

اگر کشتند چرا آبت ندادند؟ 
چرا زان دُرِّ نایابت ندادند؟

اگر کشتند چرا خاکت نکردند؟ 
کَفَن بَر جسمِ صَدچاکت نکردند؟ 

اگر کشتند چرا مویت کشیدند؟ 
چو گُرگی پَنجه بَر رویت کشیدند؟ 

(حسین‌جان، حسین‌جان
حسین‌جان، حسین‌جان) ۲

نظرات