لطف تو از سر من زیاده

لطف تو از سر من زیاده
هر شب منو به روضه میاره 

بذار که نوکرت من بمونم بمونم بمونم 
دوباره از غم تو بخونم بخونم بخونم 

منم و داغ حرم، مونده بر روی دلم
ایشالله تا ببینیم قبّه‌تو روی سرم

همگی با شور و شِین زیر لب ذکر حسین
چشم دل رو باز کنید بریم بین‌الحرمین

دنیا نمی‌خوام وقتی حرم داری
وقتی حرم و مَشک و عَلم داری

با سینه‌زن‌ها فقط یه غم داری
واسه سینه زدن دنیاتو کم داری

اگه لطفی کنی اربابِ عالم
بعد مرگ هم برات دیوونه باشیم

خونه‌ای که تو ارباب و امیری
تو بهشت نوکر اون خونه باشیم

حسین آقام آقام، اربابِ عالم...

این هروله و همهمه‌ی عشقه
فریادِ حسین زمزمه‌ی عشقه

بین‌الحرمین دوتا حرم داره
واللهه قسم این همه‌ی عشقه

دلتنگ و سرگشته و حیرونم ارباب
به غیر کربلا جایی نداره

توی دلتنگی‌ها این قلبِ تنها 
به جز این روضه‌ها جایی نداره

حسین آقام آقام، اربابِ عالم...

جایی که پُر ا ز عطر گل یاسه
جایی که پُر از شوره و احساسه

از هر کسی که سوال کنی میگه
این جا حرم حضرت عباسه

آره یک عمره که روضه‌ی عباس 
شده مِیخونه عشق من و تو

تموم عاقل‌های اهل دنیا 
شدن دیوونه‌ی عشق من و تو

حسین آقام آقام، اربابِ عالم...