لب لبِ اقیانوسه باده‌ی طهوره

لب لبِ اقیانوسه باده‌ی طهوره

[ امیر برومند ]
لب لبِ اقیانوسه باده‌ی طهوره
سر سرِ کوچه‌ی کرم نگاش به نوره 
منتظره حُسنه حسن صفا بیاره
پا بِده عشق روی چشام پاشو بذاره

لبخند شاخه گل زهرا رو لباش
دلبند علیه ای جونم فداش
اسفند دونه به دونه نذر نگاش
می‌میرم براش آره می‌میرم براش

سائل هستم بر در کرم‌خونه‌‌ت
عاقل هستم نه منم یک دیوونه‌‌ت
امشب سرمستم سرم فدای تو
رحمت نوشیدم زِ لطف پیمونه‌‌ت

جانم جانم جانم یا حسن...
****
خنده رو لب‌های تموم عالمینه
تولد عشقِ دلِ امام حسینه
عاشقشم نوکرشم عبد نگاشم
آرزومه دلم می‌خواد براش فدا شم

مجنونم همیشه و واسش نوکرم
بی‌تابم دور سر آقام می‌پرم
دست لطف و رحمتش بوده رو سرم
آقای کرم جونم آقای کرم جونم آقای کرم

شاهم تا وقتی گدای تو هستم
عالم می‌دونه فدای تو هستم
اونقدر بالایی و با کرامت که
تا عمر دارم خاک پای تو هستم

جانم جانم جانم جانم حسن.‌‌..

نظرات

عالییییییی