لال باد آنکه تورا زینب آواره شمرد
لال باد آنکه تورا زینبِ بیچاره شمرد
تو که کوبنده‌ی هر اهرمنی یا زینب
آبروی اهلِ دل از آبروی زینب است
بهترین شیرازه‌ی قرآن ز موی زینب است
کل عالم یک طرف یک موی زینب یک طرف
باز سنگینی کند آنجا که موی زینب است
مدّعی را گو مزن بیهوده لافِ عاشقی
این حسین تنها یک عاشق دارد آن هم زینب است
(بر مشامم می‌رسد هرلحظه بوی کربلا
بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا
تشنه‌ی آب فراتم ای اجل مهلت بده
تا بگیرم در بغل قبرِ شهید کربلا
در کنار علقمه سروی ز پا افتاده است
یا گلی از گلشن آلِ‌عبا افتاده است)
