قال اباعبدالله انا قتیل العبره

قالَ اَباعَبدللّٰه، قالَ اَباعَبدللّٰه

(اَنَا قَتیلُ العَبَرَة، لا یَذکُرُنی مُؤمنٌ
اِلّا بَکیٰ، اِلّا بَکیٰ) 2

من، پادشاهِ غم، من، پادشاهِ آب
من، کُشته‌ی اَشکم، فی سَبیلِ‌الله

قَسَم به جانِ جوانم
جانِ من گِره خورده، به جانِ سینه‌زنانم

پای گریه کنم را، به کربلا برسانم
(کُشته مُرده‌ی خود را، کنارِ خود بنشانم) 2

( اَنَا قَتیلُ العَبَرَه، لا یَذکُرُنی مُؤمنٌ
اِلّا بَکیٰ، اِلّا بَکیٰ) ۲

(اَنَا مُجیبُ الدَّعَوات، من هستم کشتیِ نجات
اِی تشنه‌ی آبِ فرات، من می‌رسانمت به حیات) 2

(من مَبدَأ عشق و من مَقصدِ هر راه) ۲
زُوّارِ من هستند، فی اَمانِ‌الله، فی اَمانِ‌الله

قَسَم به ساقیِ سَقا
اَشکِ سینه‌زنانَم، بُوَد شرابِ طَهورا

موجِ فَرش عَزایم، بُوَد ز تُربَتِ اَعلیٰ
هرکه سَر بگذارد، هرکه سَر بگذارد به پرچمم
(شوَد آقا) 3

اَنَا اَسیرُالکُرُبات، من هستم شاهِ عرصات
حتی در زیرِ ضربات، در دستم باشد برگِ برات

(هم جان و هم پِیکر، هم اَصغر و اَکبر) 2
هم با تَنِ بی‌سر، دادم انگشتر، دادم انگشتر

منم پناهِ دو عالَم
من تَجَلّیِ حَق، مَظهَرِ جَلال و جمالَم

زیر تیرِ تیغ و َسَنانم، ولی در اوجِ کمالم
اسمِ اَصغرِ من روی سینه گشته مِدالم