شور محشر دمید در عالم
آمد از آسمان ندای رحیل
عرش حق میشود عزاخانه
دم در ایستاده جبرائیل
آدم آمد سیاه پوشیده
وعده‌گاه است عرش رب کریم
نوح هم شال ماتمش بر سر
می‌رسد بعدِ نوح ابراهیم
می‌رسد ناله‌ی عزا بر گوش
نیل اشک است گریه‌ی موسی
طبل غم می‌زنند در عالم
میدمد در دمِ غمش عیسی
جبرئیل آمده به استقبال
حضرت ختم الانبیاء آمد
همه‌جا آیه‌های استرجاع
از دل عرش هم ندا آمد
دم گرفتند یا علی مددی
صاحب ذوالفقار می‌آید
وقت تشریف حیدر کرار
خود پروردگار می‌آید
بعد حیدر رسید امام حسن
بعد او زین العابدین آمد
یک به یک اولیاء می‌آیند
موسم قتل شاه دین آمد
نوحه خوانی در سوابق عرش
مات اشک است چشم‌های همه
گریه و زجه و دم و غم و آه
لرزه افتاده در صدای همه
بار غم روی شانه‌ی همه گیر
همه ماتم گرفته‌اند این‌جا
همگی ایستاده منتظرند
برسد صاحب عزا زهرا
مادری قد خمیده می‌آید
چادرش خاکی است واویلا
ذکر واویلتا حسینایش
از غمش حاکی است واویلا
از هویدای دل کشید آهی
آهش آتش به جان عالم شد
شعله‌ای از شراره‌های غمش
دهه‌ی اول محرم شد
****
ولدی پیکر دریده شد و
ولدی تشنه سر بریده شد و
بر روی خاک گرم کرب و بلا
با تنی غرق خون کشیده شدی
ای حسینم بیا عزیز دلم
که بگویی چه بر سرت آمد
که بگویی چگونه آن نامرد
خنجرش را به حنجرت...
