هر شب جمعه، صدای مادر آید از حرم من تمام عمر، دنبال صدای مادرم میزند ناله بُنَیَّ، کو لباس کهنهات؟ کو سرت کو حنجرت کو یاورت کو دخترم؟ بشکند دست کسی که دست بر مویت زده گیسویت خاکی شد و من خاک میریزم سرم