سختترین ماتم و غم مرگ اولاده
بچّهم جون داده
شنیدم بی دست از رُو مَرکب افتاده
بچّهم جون داده
غرقِ اشک و احساسم
با داس چیده شد یاسم
تا دیدن نداره دست
ریختن سر عبّاسم
واویلا واویلا
ای آه و واویلا...
*****
نبودم کربلا ببوسم دستاشو
قدّ و بالاشو
قطعه قطعه کرده دشمن سر تا پاشو
قدّ و بالاشو
دنیام سرد و تاریکه
مرگم دیگه نزدیکه
دادن خبر از عبّاس
قبرش خیلی کوچیکه
واویلا واویلا
آه و واویلا...
*****
آسمون گریه کن که من قمر ندارم
پسر ندارم
شمع و پروانه داشتم دیگر ندارم
پسر ندارم
رفتن لالههای من
پرپر شد گلای من
کاش جای چشم عبّاس
میبست تیر چشای من
واویلا واویلا
آه و واویلا...
*****
گواهی میدهد آن قبر کوچک
که مردی را خجالت آب کرده
...
قبر تو کوچک است، گناه رباب چیست؟!
...
اَلا مادر به قربون جمالت
رخِ چون بدر و ابروی هلالت
شنیدم کام عطشان جان سپردی
گل امّالبنین شیرم حلالت
شنیدم شمر را بیچاره کردی
اماننامه گرفتی پاره کردی
