روی لبای پیغمبره زهرا

روی لبای پیغمبره زهرا
این دیگه نگاه آخره زهرا

میگه به حیدر دم آخر
با دل خون و چشمای تر

امانتی برات آوردم
فاطمه رو به تو سپردم

تا آخرش یاور من باش
مواظب دختر من باش

آی مردم آی مردم
خواهش پیغمبرتونه
آی مردم آی مردم
زهرای من غریب نمونه

روضه می‌خونه دختر برا بابا بابا بابا
منو می‌زنند تو کوچه‌ها بابا بابا بابا

روضه‌ی فاطمه همینه
چه می‌کنند اهل مدینه

میون آتیش همین در
شهید می‌شه بچه حیدر

عزیز پیغمبرشونه
جوونه اما قد کمونه

آی مردم آی مردم
زهرا دیگه راه نمی‌ره
آی مردم آی مردم
فاطمه دوست داره بمیره

آی مردم آی مردم
علی از دنیاتون سیره
آی مردم آی مردم
علی بی‌زهرا می‌میره
آی مردم آی مردم
اجر پیغمبر ادا شد
آی مردم آی مردم
همه‌ی هستی‌ام فدا شد

روضه می‌خونم با چشمِ تَر، مادر، مادر، مادر
شهیده‌ی مَفقودُالاَثَر، مادر، مادر، مادر

منم مثلِ همه آدما، دوست‌دارم ،شب جمعه‌ها
با دلِ تنگ و چشمِ تَرَم، برم سرِ خاکِ مادرم
ولی نشونیشو ندارم کجا باید براش بِبارم؟

(آی مردم آی مردم نامردی رسمِ روزگاره
آی مردم آی مردم مادرِ من حَرَم نداره) ۲

آی مردم آی مردم مرگ دلدارم رسیده
آی مردم آی مردم آخر کارم رسیده

آی مردم آی مردم غم و دردم بی‌شماره است
آی مردم آی مردم آسمونم بی‌ستاره است

آی مردم آی مردم شما زهرا رو نشناختید
آی مردم آی مردم با گل یاسم نساختید

گر نگاهی به ما كند زهرا
دردها را دوا كند زهرا
این مقام كنیز او باشد
تا دگر خود، چه‌ها كند زهرا