دو محراب خدایی، دو صحن کبریایی و از گلدسته،ها آید به هر سو صدای یک اذان کربلایی زدم قبله نمایی میون این دل مست و هوایی و گفتم من همین جمله به کعبه نماز عشق من به سوی اربابم حسینه آخه قبله نمای دل من به سوی بینالحرمینه و کردم اقتداء بر حضرت زینب کبری آن حضرت علامهی عظما و خواندم من نماز عشق خود را بی پرده و ابهام، تکبیرة الاحرام الله اکبر یا اباعبدالله آقای من،یا اباعبدالله آقای من حسین، حسین، حسین