دلم دارد ، به ماه عزا ، هوای بقیع به ذكر حسن یا حسن جان مدینه ای ، شده حال من ، به یاد حسن ، به سوز دل و چشم گریان یاد قاسم و عبداللهِ او به راه غم شده دل همره او پیدا شد در قلبم ، با حزنی درسینه راهی از كربلا تا شهر مدینه واویلا واویلا ... دو آقا و دو صاحب سخن ، گلان حسن ، چُنان یاسمن هر دو پرپر به میدانِ ، جهاد از وفا ، شده هر دو تا ، فدا جانشان ، بهر دلبر دو گل حسن در كربلا مجروح و بی كفن در كرببلا ذكر محبین شد ، با سوز و اشك و آه جانها به قربان ، قاسم و عبدالله واویلا واویلا ...