در مجلس ما صفا بده یا مهدی
بر دیده‌ی ما ضیا بده یا مهدی
دور سر مادرت، دور سر عمّه‌ات بگردان چیزی
آن را صدقه به ما بده یا مهدی
ای جانِ جهان، جهانِ جان ادرکنی
قیوم زمین و آسمان ادرکنی
احیاگر صد دَم مسیحا الغوث
یا حضرت صاحب‌الزمان ادرکنی
یا صاحب‌الزمان یا صاحب‌الزمان...
****
عزّت گرفتم در حرم ارباب راهم داد
در زیر خیمه مادرش زهرا پناهم داد
روشن شده چشمم زِ دیدار سیاهی‌ها
با دست‌هایش مادرش رَخت سیاهم داد
عرض ادب‌ها جای خود ممنونم از آقا
بر سفره‌ی مهمانی‌اش اذن نگاهم داد
آقای ما باشد مرامش آبرو‌داری
تا وقت مردن، مهلت تَرک گناهم داد
من از همه آلوده‌تر بودم حسین آمد
با دست‌گیری‌اش نجات از قعر چاهم داد
هنگام گریه چشم در چشمِ حسینم من
ممنونم از آقا که جایی در سپاهم داد
سر برنمی‌دارم زِ درگاهش که بر من هم
یک تکّه‌ای از نان خشکِ خیمه‌گاهم داد
پیراهنی در عرش روی سینه‌ی زهراست
صوت حزین مادر او سوز و آهم داد
گفتم کجا این پیروهن را غارتش کردند؟
ماه مُحرّم راه بین قتلگاهم داد
****
سرِ پیراهن تو گریه‌‌ی ما را درآوردن
میان این همه کشته چرا تنها تو عریانی؟
****
زِرهم رفت ولی پیروهنم دست نخورد
روزی مُسلِمت انگار عریانی نیست
من از این وجه شباهت به خودم می‌بالم
لایق سنگ زدن هر لب و دندانی نیست
دخترم را بغلش کن به کنیزی نرود
در زیر پای اسب دو کودک زِ دست رفت
چون کودکان پیاده و دشمن سواره بود
****
با زانو آمد و به برِ نعش او نشست
ولدی ولدی، ولدی ولدی، ولدی ولدی
تو بیا و خودت بگو بدنت را چگونه جمع کنم؟
تو این همه شده‌ای من هنوز یک نفرم
