درِ خونه حسین عزّت و آبرو میدن زِ میِ ولا به کام عاشقان سبو میدن نوکر حسین تو دنیا همیشه سرش بالاست تو قیامت حسابش از حساب همه جداست وقتی ارباب و دلبر پا میذاره تو محشر قیامت غوغا میشه، بگو اللهاکبر دلی که حسینیه غمی بهش راه نداره گداییش خدایی عاقبتبهخیری میاره هر کسی اشک غمِ حسین تو چشماش میشینه بهخدا عاشقترینِ آدما رو زمینه این آقا مهربونه، جدّ صاحب زمونه بهخدا عاشقاشو، به جنون میکشونه