توی گودال افتادی توی دست صیّادی جلو چشمات آب میریخت لبِ تشنه جون دادی آه بُنَیَّ و مِنَ الماء مَنعوکَ و مِنَ القَفا ذَبَحوکَ پسرم آه بُنَیَّ مگه مادر نداشتی رو دلم پا گذاشتی پسرم خندیدن به غربتت خندیدن به خواهرت جسمت مونده به زمین رفته روی نی سرت (واویلا علی الحسین)۴ سرِ تو روی نیها تنِ تو توی گودال سرِ تو شد بازیچه تو دستهای اطفال آه بُنَیَّ ذَبَحوکَ عُریانا و یزید نانجیبا پسرم آه بُنَیَّ تو عزیز رسولی سرِ تو برده خولی