تا شنیدم از سر نی صوت قرآنت حسین
جمع و کردم پای نیزه خیل طفلانت حسین
یاحسین و یاحسین
بر منِ بی تاب و طفلان غمین و نوحه خوان
گریه می‌کردند و حتّی نیزه دارانت حسین
ای که می‌بوسید دَمادَم فاطمه روی تو را
آل سفیان کرد و از چه سنگ و بارانت حسین؟
یاحسین و یاحسین
یک نفر نبوَد که دشمن دور و از زینب کند
کو ابالفضل و علی و خیل یارانت حسین
یا حسین و یا حسین
ای سر به هوای سر تو ما به فغانیم
در کوچه و بازار و چو انگشت نشانیم
تو سر به سرِ نیزه و ما سر به بیابان
بعد از تو دگر ما همه ویرانه مکانیم
طوری‌ست که پر از خون به سر نیزه عیانی
ما پای پر از آبله تا شام و روانیم
تو قافله سالار و به ما بوده‌ای ای سر
اکنون بنگر همسفر شمر و سنانیم
