ای که مرا خوانده ای یا حسین

ای که مرا، خوانده‌ای، یا حسین
می‌خوانمت، از هویدای دل

یا سیدی، تو کجا ما کجا؟
مهر شما، شد هویدای دل

یا داعی‌الله دنیای من
یا شفی‌َالله عقبای من

کار دو دنیا در دستان تو
من به تو محتاجم، آقای من...

ای وسعتِ بارش لطف تو
در آسمان و زمین جلوه‌گر

ای جوشش مهر تو از ازل
در جان ما، تا ابد مستقر

من کویر خشکم، تو دریایی
فقیر و مسکینم، تو مولایی

به تو می‌اندیشم ای خوب من
تو سکوت شب‌های تنهایی

آقای من آقای من...
یا اباعبدالله یا حسین...

پس می‌زنم، با دل و جان حسین
آن را که از، غیر تو می‌رسد

چون دیده‌ام، صد هزاران دفه
از کربلا، خیر تو می‌رسد

مهر قبولیه اشکامی تو
سند تسبیح لب‌هامی تو

شیرینه این جمله تکراریشم
آقامی آقامی آقامی تو