ای که مرا خوانده‌ای یاحسین

ای که مرا خوانده‌ای یا حسین
می‌خوانمت از سویدای دل
یا سیّدی تو کجا و ما کجا!
مِهر شما شد هویدای دل

یا داعیِ‌اللهِ دنیای من
یا شفیع‌اللهِ عُقبای من
کار دو دنیا در دستان تو
من به تو محتاجم آقای من

آقای من، آقای من، آقای من، آقای من

ای وسعتِ بارشِ لطف تو
در آسمان و زمین جلوه‌گر
ای جوشش مهر تو از ازل
در جان‌ ما تا ابد مستقر

من کویر خشکم تو دریایی
فقیر و مسکینم تو مولایی
به تو می‌اندیشم ای خوبِ من
تو سکوت شب‌های تنهایی

آقای من، آقای من، آقای من، آقای من

پس می‌زنم با دل و جان حسین
آن را که از غیرِ تو می‌رسد
چون دیده‌ام صدهزاران دفعه
از کربلا خیرِ تو می‌رسد

مُهرِ قبولیِ اشکامی تو
سندِ تسبیح لب‌هامی تو
شیرینه این جمله تکراریشم
آقامی آقامی آقامی تو

آقای من، آقای من، آقای من، آقای من