ای که مرا خوانده‌ای

(ای که مرا خوانده‌ای، راه نشانم بده)۲
گوشه‌ای از کربلا، جا و مکانم بده

یا اباعبدالله، یا اباعبدالله ...

بازار عشق و عاشقی شلوغه
هر عشقی غیر عشق تو دروغه
من جز تو از هر عشقی توبه کردم
اینی که میگمو تجربه کردم

دنیا یک کلام حسینه
عشق واقعی فقط امام حسینه
همه میرن ولی اونی که می‌مونه برام حسینه

من که دلم شده از مردم کلافه
با هرکی رو نباشه با تو که صافه
من هر یه ساعتی که باشم تو هیئت
چند ساعتی به عمرم میشه اضافه

یا اباعبدالله، یا اباعبدالله ...

گفتم حسین و زندگی روبه‌راه شد
گفتم حسین و دنیا پر از صفا شد
گفتم حسین و حال دلم عوض شد
سایه‌ی بالای سرم پرچم کربلا شد

چه سعادتی، با همه سینه‌زنا تو رفاقتی
چه رفاقتی، نمی‌ذاری رو سر کسی منتی
چه عنایتی، تو رو از دست بدم به چه قیمتی؟

با تو حالم خوبه حسین
قلب من برا تو می‌کوبه حسین
نوکری که به تو منسوبه حسین
توی کل دنیا محبوبه حسین

وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى الْباكينَ عَلَى الْحُسِيْن

به قلب میدون، میزنه با یه پرچم
می‌افتن از پا، تموم لشکر از دم
می‌سازه پشته ز کشته‌های دشمن
بنازمش چقدر مگه جذبه داره یه آدم

چه شجاعتی، فتح میدون می‌کنی به چه راحتی
به چه راحتی، میزنی تو دل لشکر لعنتی
به چه راحتی، شترو پِی می‌کنی، آخ چه ضربتی

پیروز میدانه حسن
ذوالفقار شاه مردانه حسن
با سکوتش به همه ثابت کرد
پهلوان پهلوانانه حسن

وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى الْباكينَ عَلَى الْحُسِيْن