ای بهشت مدینه شهر رسول

ای بهشت مدینه شهر رسول
باغ سر سبز لاله های بتول

تو بهشتی ولی بهارت کو
ای قرار همه قرارت کو

شِکوه بر درگه خدا داری
ناله وامحمّدا داری


شهر احمد، کجاست احمدِ تو
از چه خاموش شد محمّد تو

آسمان‌ها همه خراب شوید
کوه‌ها در شراره آب شوید

ناله ‌ها آه از جگر ریزید
اختران بر زمین فرو ریزید

لحظه‌ها محشری عظیم شدند
امت مصطفی یتیم

****