اونی که غمش عالم گیره
نگاهش شبیه اکسیره
عالم به عشقش درگیره حسینه
تو قبرم چراغ مهتابه
قرار دلای بی تابه
غلامم اونه که اربابه حسینه
هر جایی باشم گره می‌افته به کارم روضه می‌خونم
یا حسین می‌گم مادرش از توی بهشت می‌گه ای جونم
تا دم مرگم تا آخرین نفس پای روضه می‌مونم
میشه دنیا بی حسین قفسم
به پرچم سیاه روضه قسم
حسینِ تموم کار و کسم
الهی به حرم برسم
حسین باشه آخرین نفسم
یا ثارلله حسین حسین حسین
حسینه شاه و تمام عالم بنده
با خندش خدا هم می‌خنده
حسینه ذکر بازوبند اباالفضل
ابالفضل خدای احساسه
کفیل عقیله عباسه
رو اسم رقیه حساسه
ساقی العطشان هنوزم تشنه‌ی عطش لب دریاست
لحظه هایی که رقیه می‌شینه رو شونت روی ابراست
یا ابوفاضل
یا حامل اللوای کربلا عباس
ابالفضل امید آخرمه
نوای روی لب مادره
دو دستش شفیع محشرمه
علمش سایه‌ی سرمه
پناه اول و آخرمه
یا ثارلله حسین حسین حسین
از عشقش به سینه می‌کوبه
همیشه تو قلبا محبوبه
کسی که یه عمری زد روی رقیه
رقیه ماه عالم تابه
یه دونه دلبر اربابه
بنفسی انت گفت سقا به رقیه
باب حاجاته دستاش کوچیکه دلش اندازه‌ی دریا
زینت زنیب ریحانة الحسین و دلبر بابا
دختر ارباب مثل مادربزرگشه ام ابیها
رقیه سجیئتکم کرمه
دلیل دو دیده ی ترمه
تو روضش آدم بمیره کمه
چادرش سایه ی سرمه
برات زیارت حرمه
یا ثارلله حسین حسین حسین
