انّی تارکُ فیکمُ الثَقلین
(قرآن و علی، کوثر و حسنین) ۲
سرو دندونم رو شکستید
دلم رو نشکنید
توی گلخونه شاخه‌های گلم رو نشکنید
دم آخر ای مدینه
همه حرف من همینه
نکنه که دختر من
دیگه روز خوش نبینه
الوداع علی و فاطمه ...
من میرم ولی دخترم می‌مونه
دلداریش بدین نه با تازیونه
می‌دونم بعد من علی هم خونه‌نشین می‌شه
می‌دونم قسمت یتیمم هیزم و آتیشه
به خدا که ای مدینه بدترین غصه همینه
یه دلاور ناموسش رو زیر دست و پا ببینه
الوداع علی و فاطمه ...
تا بوسه زدم بر گلوی حسین
دیدم پنجه‌ای بین موی حسین
یه روزی با علی و زهرا من میرم دیدنش
میون جمع نیزه دارا من میرم دیدنش
جلوی چشای زینب میره زیر سُم مرکب
چیزی هم می‌مونه آیا از یه نعش نامرتب
الوداع ای حسین عزیزم ...
