حسین حسین حسین
آه مِنَ الفراق ای کعبه عراق
از حال دلم می‌شه بگیری سراغ
دورِ دورِ دورم حسین جان از آغوش گرم ضریحت
هرچی گشتم آقا ندیدم هیشکی و تو دنیا شبیهت
محاله کربلا منو صدا نکنه
به عهد هر ساله‌ی ما وفا نکنه
منو فراق کربلا خدا نکنه
آه مِنَ الحرم ای سایه سرم
جز خونت جای دیگه ندارم برم
هر گوشه‌ای از قلبم آقا یک گوشه‌ای از کربلاته
یه دلم تَلِّ زینبیه یه دل من پایین پاته
خدا کنه بیفته باز نگام به حرم
امام رضا مدد کنه بیام به حرم
بدم تو بین الحرمین سلام به حرم
آه مِنَ الحبیب آه اَلی القریب
میاد از قتلگاه تو بوی سیب
مادر تو شب‌های جمعه میاد با رویی که کبوده
وقتی که می‌گه یا بُنَیَّ حرم لاتِ ماتِ خُدوده
آه مِنَ الفراق ای کعبه‌ی عراق
از حال دلم می‌شه بگیری سراغ
می‌کُشه ما رو فراق کرب و بلا کرب و بلا کرب و بلا
می‌کِشه دل رو عراق کرب و بلا کرب و بلا کرب و بلا
