دنيای فاسد غرب خواستند بروز زن را، شخصيت زن را در روشهای غلط و انحرافی که همراه با تحقير جنس زن است، به زور به ذهن دنيا فرو کنند: زن برای اينکه شخصيت خودش را نشان بدهد، بايستی برای مردان چشمنواز باشد. اين شد شخصيت برای يک زن!؟ بايستی حجاب و عفاف را کنار بگذارد، جلوهگری کند تا مردها خوششان بيايد. اين تعظيم زن است يا تحقير زن؟ اين غرب مستِ ديوانهی از همه جا بیخبر، تحت تأثير دستهای صهيونيستی، اين را به عنوان تجليل از زن عَلم کرد؛ يک عده هم باور کردند. عظمت زن به اين نيست که بتواند چشم مردها را، هوس هوسرانان را به خودش جلب کند؛ اين افتخاری برای يک زن نيست؛ اين تجليل زن نيست؛ اين تحقير زن است.