پرهیز از غناهای حرام

از «غنای حرام» جدّاً پرهیز بشود؛ این را توجّه داشته باشید. البتّه در باب غنا حرف زیاد است، امّا بعضی از الحان، غنا است. بنده حالا صریح بگویم؛ من تلاوت‌ها را گوش می‌کنم، بخصوص بیشتر آنچه از رادیو پخش می‌شود. گاهی اوقات بعضی از این قرّاء معروف مصری وقتی می‌خوانند، بنده خاموش می‌کنم؛ یعنی شبهه می‌کنم. مثلاً فرض کنید محمّد عمران بعضی اوقات وقتی می‌خواند، واقعاً من شبهه می‌کنم. حالا ظاهراً از دنیا هم رفته؛ خدا رحمتش کند. یا بعد از او مثلاً عبدالمنعم؛ این‌ها خوش‌خوانند، صداهای خوبی دارند، انصافاً در موسیقی هم فوق‌العاده استاد هستند، امّا گاهی اوقات آنچه او می‌خوانَد، سبْک خواندنِ غناهای عربی است؛ یعنی تلاوت قرآن نیست. البتّه بعضی از اساتید برجسته و بزرگ قرآن هم که بنده به آن‌ها خیلی علاقه دارم، گاهی اوقات یک چنین چیزهایی در کارشان دیده می‌شود؛ یعنی این‌جور نیست که بخواهیم بگوییم آن‌ها [اشکالی ندارند]؛ بعضی هم نه؛ بعضی از این قدیمی‌ها مثل عبدالفتّاح شعشاعی و امثال این‌ها، انصافاً از چهارچوب تلاوت قرآنی هیچ تجاوز نمی‌کنند؛ [امّا] این جوان‌های امروزی که از مصر گاهی اینجا و آنجا پیدایشان می‌شود و یک چیزهایی می‌خوانند، چرا، این‌ها انصافاً خیلی اوقات از آن ضوابط و موازین تخطّی می‌کنند.