قرآن در معرض استفاده‌ی ما است، امّا اینکه آیا ما استفاده می‌کنیم یا نه، آیا ما می‌توانیم استفاده کنیم یا نه، خودش مسئله‌ی مهمّی است. بله، قرآن درس را در اختیار ما گذاشته، هدایت را به ما عرضه کرده، امّا ما کِی می‌توانیم از این هدایت قرآنی استفاده کنیم؟ هُدًی لِلمُتَّقین؛ وقتی تقوا وجود داشته باشد. وقتی تقوا وجود داشت، این هدایت به معنای واقعی کلمه و به تمام معنی‌الکلمه در اختیار ما خواهد بود. البتّه تعبیرات در قرآن مختلف است لکن مرجع همه‌ی آن‌ها یکی است؛ اینجا در اوّل قرآن «هُدًی لِلمُتَّقین» است، در یک جا «هُدًی وَ بُشری لِلمُؤمِنینَ» است، در یک جا «هُدًی وَ رَحمَةً لِقَومٍ یُؤمِنون» است، در یک جا «هُدًی وَ بُشری لِلمُسلِمین» است، در یک جا «هُدًی لِلنّاس» است؛ این مراتبِ مختلفِ هدایت است: «هُدًی لِلنّاس» یعنی در اختیار آن‌ها است، می‌توانند استفاده کنند، «هُدًی لِلمُتَّقین» یا «هُدًی وَ بُشری لِلمُؤمِنین» [هم] مراتب‌بهره‌مندی از این هدایت را برای انسان‌ها مشخّص می‌کند.
پربازدید ترین سخنرانی های مقام معظم رهبری(حفظه الله)
