یک نکتهی دیگر در مسألهی مهدویت این است که عقیدهی ما این است که امام زمان (ارواحنافداه) متوجه و ناظر بر رفتار و عمل ماست، اعمال ما بر او عرضه میشود. این جوانهای مؤمن ما که در میدانهای مختلف - چه در میدان معنویت و عبادت و معرفت، چه در میدان کار و تلاش، چه در میدان مبارزه و سیاست، چه در میدان جهاد، آن روزی که جهاد مورد احتیاج بود - اینجور از خودشان اخلاص و شادابی نشان میدهند، امام زمان (سلاماللَّهعلیه) را خرسند و خوشحال میکنند. اینکه مردم در کشور اسلامی - حالا در کشور مسلمانِ ما - تلاششان این است که بر ادارهی کشور، بر پیشرفت امور کشور نظارت داشته باشند، تصمیم بگیرند، اقدام کنند، وارد میدان بشوند، و میدان را رها نمیکنند که دیگران بیایند و برای آنها تصمیم بگیرند، اجازه نمیدهند که امتداد خواستهای استکباری و استعماری در داخل کشور سرنوشت آنها را معین بکند، امام زمان را خوشحال میکنند، امام زمان ناظر است و میبیند. انتخابات شما را امام زمان دید، اعتکاف شما را امام زمان دید، تلاش شما جوانها را برای آذینبندی نیمهی شعبان، امام زمان دید، حضورِ شما زن و مرد را در میدانهای گوناگون، امام زمان دیده است و میبیند، حرکت دولتمردان ما را در میدانهای مختلف، امام زمان میبیند و امام زمان از هر آنچه که نشانهی مسلمانی و نشانهی عزم راسخ ایمانی در آن هست و از ما سر میزند، خرسند میشود. اگر خدای نکرده عکس این عمل بکنیم، امام زمان را ناخرسند میکنیم. ببینید، چه عامل بزرگی است.