گل رشیدم،بعد تو شکسته شد کمرم سرت رو هر سب میبینم رو نیزهها پسرم منم من اون که بعد تو آوارهی مدینهام نشسته آثار تو به صورت متینهام مدینه هم سینهزن شده با موج گردابِ سینهام (ای گل پر پرِ من، گل مضطرِ من گل بی سرِ من)۲