مسافر دیار ری

مسافر دیار رِی زِ حلقه‌ی بلا منم
آنکه بود زیارتش شبیه کربلا منم

من از تبار عترتم زِ خاندان عصمتم
کشته‌ی جام محنتم همسفر بلا منم

منم به کوی دل مقیم عبد خداوند عظیم
منم کریم بن کریم زاده‌ی مجتبی منم

فروغ شمع انجمن امیر والی سخن
نواده‌ی نسل حسن زِ آل مرتضی منم

چهار امام دیده‌ام حدیثشان شنیده‌ام
رنج و بلا کشیده‌ام وارث نینوا منم

به رِی هر آنکه زائر است به کربلا مسافر است
به اهل عشق ظاهرا که کعبه‌ی ولا منم

غریب دور از وطنم لاله‌ی دشت و دمنم
عبد شه بی کفنم بر او به اقتدا منم

شبیه او شدم غریب به راه دلبر و حبیب
عجل بُوَد مرا طبیب به غصه آشنا منم

(مسافر دیار ری ز حلقه‌ی بلا منم)۲
آنکه بُوَد زیارتش شبیه کربلا منم

(منم کریم بن کریم زاده‌ی مجتبی منم)۳