خیره می‌شن همه می‌ره میدون اباالفضل
تحت فرمانشه باد و بارون اباالفضل
شهر عِلمه پیمبر، درِ شهر علیه
شهر عشقه حسین و درِ اونه اباالفضل
علمدار کرب‌وبلا ای مَه علقمه
به دستان افتاده تو امید همه
ادب‌کردنو یاد گرفتی از امّ‌البنین
که شد آخرش مادرت فاطمه
ای ماه شب قبیله، ای باوفا
آرام دل عقیله، ای مَه‌لقا
با خیل مَلَک می‌خونم شب تا سحر
مولا ساقی العطاشا، صاحب‌لوا
یا اباالفضل یا اباالفضل...
*****
او پس از فاطمه مادر مومنینه
دیگه مثلش رو عالم محاله ببینه
هر چی داره حسین از عنایات زهراست
هر چی داره اباالفضل از امّ‌البنینه
تویی اون که آرامش قلب شیر خداست
تویی مادر اون‌که ماه شب کربلاست
تویی اون ملیکه که از روی حُجب و حیا
دلش مَحرم سِرّ آل عباست
حق داری به گردن ما امّ‌القمر
مادر بودی مثل زهرا امّ‌القمر
مثل کربلاییا می‌گم هر نفس
مولاتی! دَخیلُکِ یا امّ‌القمر
