بر دیده‌ی ما ضیاء بِده مهدی جان
بر سینه‌ی ما صفا بِده مهدی جان
دور سر مادرت بگردان چیزی
آن را صدقه به ما بِده مهدی جان
****
قرآن ناطقم، رُخت از من نهان مکن
بیرون روان زِ جسم منِ ناتوان مکن
جای تو روی سینه و دوش رسول بود
بنشین به دیده‌ی من و جا بر سنان مکن
یادم نمی‌رود که بگفتی به قتلگاه:
بیرون میا زِ خیمه به مرگم فغان مکن
دیدی فغان نکردم و بیرون نیامدم
شاها تو هم زِ دختر خود رخ نهان مکن
****
سرت به خانه‌ی دل جا دهم ولی چه کنم
که پای نیزه بلند است و دست من کوتاه
عزیز من، نه سرم از سرت عزیز‌تر است
ببین که سر شکنم من به پای این درگاه
حسین، حسین جانم...
