عزا عزای گوداله، عجل فرج اباصالح

عزا عزای گوداله، عَجِّل فرج اَباصالح...

چقدر تو سینه غم داری، هنوز غریب و بی‌یاری
الان هزار و چند ساله، برا حسین عزاداری 

فدای اون شال سیاهت 
با روضه‌های قتلگاهت
گریه‌م می‌گیره، گریه‌م می‌گیره

جدّت رُو تشنه سر بریدن
چه بد به خاک و خون کشیدن
عالم بمیره، عالم بمیره

واویلا آه و واویلا، علیِ اکبر لیلا... 

****

توان پیکرم اکبر، مؤذن حرم اکبر
چی اومده سرت اینجا، نمی‌شه باورم اکبر 

چشم تو رو خوب بسته اکبر
از جون دلم شکسته اکبر
از دنیا سیرم، از دنیا سیرم

پر از علی شد دشت و صحرا
به داد من برس یا زهرا
دارم می‌میرم، دارم می‌میرم 

واویلا آه و واویلا، علیِ اکبر لیلا... 

****

خرابه حالم و زارم، خون از دو دیده می‌بارم
به من بگو چطور باید از رو زمین برت دارم

چی اومده سر تو بابا 
چطور تنت شد اِرباً اِربا
ای جانِ جانان، ای جانِ جانان 

ذکر لبم آه و واویلا
جگرم پاره پاره شد آه
ای وای علی جان، ای وای علی جان

واویلا آه و واویلا، علیِ اکبر لیلا... 

****

از آه و غصه‌ آکنده، جون بابات به مو بنده
به گریه‌های جان‌سوزش یه لشکره که می‌خنده

با رفتن تو بی‌قرارم
امید به زندگی ندارم
آرومِ جونم، آرومِ جونم

دلم شکسته، اشک می‌ریزم
چطور جَمعت کنم عزیزم
ای مهربونم، ای مهربونم

واویلا آه و واویلا، علیِ اکبر لیلا...