آی کبوتر که نشستی روی گنبد طلا
همه جا پَر می‌کشی تو حرم امام رضا
من کبوتر بقیع‌ام با تو خیلی فرق دارم
جای گنبد سرمو به روی خاک‌ها می‌ذارم
خونه‌ی قشنگ تو کجا و این خونه کجا
گنبد طلا کجا، قبرهای ویرونه کجا
اون جا هرکی می‌پره طائر افلاکی می‌شه
تو بقیع بال و پَرِ کبوترا خاکی می‌شه
تو که هر شب می سوزه صد تا چراغ دور و برت
به امام رضا بگو غریب تویی یا مادرت
***
دلم به عشق یارم، گرفته حال و هوایی
نوشته روی قلبم، به خط کرببلایی
همه هستی‌ام حسینه، مِی و مستی‌ام حسینه
سرودِ لبم حسینه، خواب هر شبم حسینه
حسین حسین...
***
دل تشنه‌ی داغ لب عطشان حسین است
جان سوخته‌ی سینه‌ی سوزان حسین است
***
تنها نه غروب دهم ماه محرم
تا حشر زمان شام غریبان حسین است
هر دیده که لبريز شد از اشک بدانید
آن دیده یَمِ رحمت غفران حسین است
تیری که فرو در جگر تشنه‌ی او رفت
شک نیست که آن نیز به فرمان حسین است
تیغی که کشیدند به حلقوم شریفش
خجلت زده از فاطمه، گریان حسین است
***
رَوا بُوَد که به یک غم هزار سال گریست
عدو به چشم کنیزی به خواهرم نگریست
