حالو دنیا انقده نامردی در حقّمون کرد

حالو دنیا انقده نامردی در حقّمون کرد

[ حاج محمود کریمی ]
حالو دنیا انقده نامردی در حقّمون کرد
تووی ای بیابونا آوارمون کرد
می‌دیدم از خیمه‌ها اشکوی باباتو
غربت بابات حسین، بیچارمون کرد

روو ای لبوی خشکیدت، ننه! دعوی بارونه
ننه تنت آتیشه؛ ننه صدات بی‌جونه

ننه سخته برت امّا
فرج می‌شه ایجور وقتا
چیشاتو بیذار رو همدیگه
ننه رودم، ننه لالا

الهی خونه‌ی غریبی تش بیگیره
که آقام توو دس ناکسون اسیره
کی دلش می‌خواد بچّه‌ش توو تب بوسوزه
کی دلش می‌خواد گلش تشنه بیمیره

لبات با ایکه خشک‌تر ا خاک زیر پاته
آبم باشه توو خیمه، اولویّت باباته

بابات از صبح توو میدونه
لبوی خشکش پر از خونه
چیشاش دیگه نمی‌بینه
پاهاش دیگه نمی‌تونه

ننه بیذو حرمله به ما بخنده
بیذو روی نفس به سینمو ببنده
توو ای راه هرچی سرت بیاد قشنگه
سرتم روو نی بره، سرت بلنده

ننه برو می‌دونم دلت پیش باباته
دعوی ننه‌ی بی‌شیر و دس علی، همراته

خداروشکر توو ای صحرا
مثه نجمه، مثه لیلا
یه قربونی نصیبوم شد
برو روو نی بخواب لالا

نظرات

عالی