تربتت حسین علاج ما
نور روضه‌هات صراط ما
لطف تو همیشه ی خدا
ماورایِ احتیاج ما
نوکریت تموم حاصلم
عکس گنبدت مقابلم
تو همیشه فکر نوکری
این منم که از تو غافلم
همه جز تو یه روز منو تنها می‌ذارن، معلومه
دل من مگه جایی به جز حرم تو، آرومه
چی می‌مونه برای کسی که از عشقت، محرومه
حسین آقا جان...
این یکی دو روز زندگی می‌گذره ولی غم تو نه
از تموم دنیا می‌گذرم از نسیم پرچم تو نه
معلومه نداره نوکرت طاقت جدایی تو رو
با کسی عوض نمی‌کنم نعمت گدایی تو رو
اگه روز و شب اسم تو رو ببرم باز جا داره
خودمم می‌دونم که بدون تو می‌شم آواره
خوش به حال چشی که فقط توی روضت می‌باره
آقا جان حسین...
زنده‌ام فقط به این امید آخرش برا تو جون بدم
بدجوری دلم تنگه برات، اشک گونه‌هامه شاهدم
وقت مردنم دلم حسین پَر می‌گیره واسه دیدنت
خوش به حال اون که آخرش سر می‌ذاره روی دامنت
اگه ول کنی من رو به حال خرابم بی‌چارم
من از هر چی که رنگ غمت رو نداره بی‌زارم
آخه با چه دلی من از عشق شما دست بردارم
حسین آقا جان...
من زمین خورم اما تو بلندم کردی
روی خوش باز به این روی سیاهم دادی
