بهار پاییزم از غصه لبریزم
[ عبدالرضا هلالی ]بهار پاییزم از غصه لبریزم تموم هستی مو پای تو می‌ریزم صداتو شنیدم از غصه پژمرده ام غریبی تو دیدم گل هامو آوردم وای وای وای وای امون از این غربت چه طور پیش اینها من بعد عاشورا اسیر همچین شم میون نامردا بزار دوتا کبوتر برن پیش اکبر رو نیزه بگردن دور سر دلبر وای وای وای وای امون از این غربت
