نسل به نسلیم همه زیر دِین

نسل به نسلیم همه زیر دِین
خانه‌ی اجدادیِ ما کاظمین

کرده به من توصیه سلطان توس 
پای جواد ابن رضا را ببوس
 
پشت درش نعره‌ی یاهو بزن
پیش کریم آمده‌ای رو بزن

سائلِ او را بِده امشب نوید
دشمنِ او دست ردش را ندید

آمدم از پیش رضا با شتاب
ناله زدم پشت درش بی‌حساب

جز تو مرا هیچ پناهی مباد 
دست من و دامن تو یا جواد

کارگرم مزد مرا لطف کن 
مزد به من کرب‌و‌بلا لطف کن

رحم بکن رو به تو انداختم
زندگی‌ام را به خودم باختم

حق بِده اینقدر دلم پُر غم است 
حال تو در حجره چرا دَرهم است؟

این خبر آتش به دل افروخته 
تازه جوانی جگرم سوخته

بی‌کس و تنها جگرِ چاک چاک 
صورت ماهِ تو شده غرق خاک
 
وا جگر از آن لب عطشان بلند
هلهله‌ی جمعِ کنیزان بلند

مَحرمِ تو شاد زِ جان دادنت
بوی حسن می‌دهد امشب تنت
 
پیش رویت تا که زمین ریخت آب
داغ دلت گفت که ای وای رباب

راستی ای حضرت نورِ تمام
جسم تو رفته است چرا روی بام؟
****
اگر بهار تویی، شورزار گلزار است 
اگر کریم تویی، سائلی نمی‌ماند