آواره‌ی دوست

آواره‌ی دوست

[ محمدحسین پویانفر ]
از ما استخوان‌هایی خواهد ماند
که حسین را دوست دارد
که حسین را دوست دارد
و روحی که آواره‌ی اوست آواره‌ی دوست

از خاک ما در باد بوی تو می‌آید
گرد و غبار ما سوی تو می‌آید
ای نور عالم‌گیر، ای عشق مادرزاد
تنها تو می‌مانی ما می‌رویم از یاد

حیات مال حسین است 
مرگ وصال حسین است
ز این و آن فهمیدم 
عشق جمال بی‌مثال حسین است

خروش ناله حسین است 
به سر خیال حسین است
شهادتین نوکر 
فقط ذکر حسین و آل حسین است

از ما استخوان‌هایی خواهد ماند
که حسین را دوست دارد
که حسین را دوست دارد
و روحی که آواره‌ی اوست آواره‌ی دوست

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق حسین
هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق حرم
همین از ازل، شده باورم

ثبت است بر جریده‌ی عالم دوام ما، تو را عاشقم
ثبت است بر جریده‌ی عالم دوام ما، تو را نوکرم
همین از ازل شده باورم

حیات مال حسین است 
مرگ وصال حسین است
ز این و آن فهمیدم 
عشق جمال بی‌مثال حسین است

خروش ناله حسین است 
به سر خیال حسین است
شهادتین نوکر 
فقط ذکر حسین و آل حسین است

از ما استخوان‌هایی خواهد ماند
که حسین را دوست دارد
که حسین را دوست دارد
و روحی که آواره‌ی اوست

نظرات