آتشی ز کاروان جدا مانده
این نشان ز قافله به‌جا مانده
یک جهان شراره تنها
مانده در میان صحرا
به سوزِ خود سازد
به یارِ خود نازد
(من هم ای یاران تنها ماندم
قافله رفت و من جا ماندم)
با این کامِ عطشان
در رَه مانده حیران
این غم خود به کجا ببرم
رَه به کجا ز بلا ببرم
(من هم ای یاران تنها ماندم
قافله رفت و من جا ماندم)
****
پای رفتنم چرا به گِل مانده
حسرت وصال یار به دل مانده
این فراق نمی‌شود طی
این حرم نرفته تا کی
بسوزد از غربت
نمی‌شود قسمت
ای خدا غیر از این رَه این در
من مگر دارم جای دیگر؟
با این قلب سوزان
با این پای لرزان
در طلبِ سحرِ حرمم
منتظر خبرِ حرمم
(من هم ای یاران تنها ماندم
قافله رفت و من جا ماندم)
