مردم بهم شیر آفرین نمیگن

مردم بهم شیر آفرین نمیگن
داره منو میکشه این، نمیگن

ام البنین چقد بهم می اومد
دیگه بهم ام البنین نمیگن

ام البنین شدن چه دردسر داشت
تابوتش و معلوم نشد کی برداشت

غریبیِ امروزش و نبینید
ام البنین یه روز چهار پسر داشت

بوی علی چارتاییشون می دادند
خیلی برا فاطمه جون می دادند

یادش بخیر دور و برم که بودن
همه من و به هم نشون می دادند

کبوتر مدینه پر نداره
خونه م ستاره و قمر نداره

دیگه من و ام البنین نخونید
ام البنین دیگه پسر نداره

غصه و ماتم منو می بینن
اوضاع درهم منو می بینن

اونایی که محو رشیدیم بودن
حالا قد خم منو می بینن

کشته شدن ولی خبر نداشتم
به هیچ کدومشون نظر نداشتم

تا می بینید منو بگید: حسین جان
اصلاً خیال کنید پسر نداشتم

دلم شکسته، می دونم شکسته
قدم کمونه، گمونم شکسته

روزا میام تو آفتاب می شینم
از چار طرف سایه بونم شکسته

همه ش می گفت: برام گلاب نیارید
من و دیگه پیش رباب نیارید

سر مزار من اگه اومدید
هر چی میارید ولی آب نیارید

***