پر تو باید اسیره غم گزند نباشه

علی بمیره رو لبهات بگو بخند نباشه
پر تو باید اسیره غم گزند نباشه

نیازه عالم و آدم به نیم نگاه توه
تنت به ناز طبیبان نیازمند نباشه

دل شکسته دل بریدی
از دسمون دست کشیدی

دیدی آخر نازنینم
چشم مردم رمین زمینم

کسی ندیده بود تا حالا بلرزه شونم
کسی ندیده بود آتیشو میونه خونم

کسی ندیده بود تا حالا تو رو اینجوری، آروم جونم
***

دل تو حرفی برام غیر سوز و آه نداره
سر تو غیر داغ قتلگاهه نداره

گریز روضه روز دهم همین جملس
پناه عالمیان زینبت پناه نداره

بین مقتل جسمِ بی سر
شاهِ تشنه مُثله پیکر

اهل خیمه بی پناهن
در هجوم صد نگاهن

میون قتلگاه افتاده غریب مادر
نااله ی خانوما توو خیمه حسینِ بی سر

کجایی ببینی نامردا اومدن حالا بدزدن معجر
***