یه عمره که گریونی با آهِ سینه‌سوزت

یه عمره که گریونی با آهِ سینه‌سوزت
گریه برا عاشورا شده کار هر روزت

جاریه سیل اشکات به روی صحن گونت
مجلس روضه‌خونی می‌گیری توی خونت

بارِ غم رو دلت سنگینه
غصه‌هات از غمِ دیرینه
قلبمون تو عزات می‌گیره

هر چی ما می‌گیم تو با دو چشمت دیدی
پا به پای نی سینه زدی باریدی

نمی‌ره از یادت
کوفه‌یِ بی‌مرامو

سفر به شهر شامو
سنگای روی بامو

غریب امام باقر (4)

با درد و آه و ناله روز و شبت سرمیشه
تاشیرخواره می‌بینی دوچشم تو تَر میشه

با یه دلِ پرحسرت روضه می‌گیری هرسال
زینب و موجی از خون یادت نرفته گودال

مثلِ بغضِ پر از فریادی
وقتی که از نفس افتادی
با غمِ کربلا جون دادی

داری می‌سوزی برای مشکِ سقّا
گریـه می‌کنی به یادِ اشک سقّا

نمی‌ره از یادت
آتیش خیمه‌ها رو

ناله‌ی بی‌صدا رو
روضه‌ی کـربلا رو

نمیره از یادت
کوفه‌ی بی‌مرامو

سفر به شهر شامو
سنگای روی بامو

غریب امام باقر (4)

هنوز جلو چشماته
شلوغیه تو بازار

خاطره‌های اون روز
روحتو می‌ده آزار

هنوز سر رونیزه
داره می‌شه کابوست

نامحرمارو دیدی
دور و برِ ناموست

بی کسیِ تو رو تا دیدن
به حال و روز تو خندیدن
دور تو کف زدن، رقصیدن

دیدی غارت گوشواره و خلخال و
دیدی سوختنِ دامنای اطفال و

نمی‌ره از یادت
غروب تلخ غارت

خرابه و اسارت
بی‌حرمتی،جسارت

نمیره از یادت
کوفه‌ی بی مرامو

سفر به شهر شامو
سنگایِ روی بامو