یار آشنا

از آن خوشم که شدم نوکر سرای حسین
منم غلام کسی که بُوَد گدای حسین
دو چشم داده خداوند تا که گریه کنم
یکی برای حسن، آن یکی برای حسین
برای بخشش کوه گناه یک راه هست
دو قطره اشک بریزید در عزای حسین
حسین ....
یقیناً آتش دوزخ حرام گردیده
به جسم آنکه بُوَد یار آشنای حسین
حسین ....
کبوتر دل عشاق هر شب جمعه
پریده است روی گنبد طلای حسین
حسین ....