گل بابا، گل بابا

گل بابا، گل بابا
لالایی علی جان، علی

لالایی علی جان
***

شاه عالم با، زن و بچه‌اش
در به در باشه، خیلی سخته

زخم تن سخته، ولی زخمی
بر جگر باشه، خیلی سخته

مرگ بابایی، جلو چشمِ
بچه‌هاش باشه، خیلی سخته

مرگِ فرزندی، رو دستای
یک پدر باشه، خیلی سخته

پیش نهرِ آب، لبت خشک و
دیده تَر باشه خیلی سخته

تیر صیادی، بزرگتر از
صید اگر باشه، خیلی سخته

از حرم مادر، به خواهش گفت
دست پر برگرد، مادرم من

دست پُر باشی، به دستی تن
دستی سر باشه، خیلی سخته

وقتی اباالفضل، فقط برای
این که تیر خورد به مشک آبش

تو صحرا موند و دیگه نیومد
سمت حرم از شرمِ زبانش

من چه کنم با، تیری که خورده
به بوسه‌گاهش با اون شتابش

من چه کنم با انگشتری که
نگینش افتاد، مونده رکابش

این‌جوری که تاب از کف پدر رفت
مادر بیاره، چه‌جوری تابش

چند لحظۀ پیش، گل تحویلم داد
من با چه رویی، بدم گلابش