گفتا قاسم به فغان: ای شاه تشنه لبان
اذن میدان مرا ده، عمو سیرم ز جهان
کربلا عرش برین، قبله ی اهل یقین
وعده ی سینه زنان ات، ظهر روز اربعین
آغوشش بازه حسین، آدم میسازه حسین
نقطه ی اوج ملائک، میشه آغاز حسین
دوباره داه میجوشه تو دلها داغ ثارالله
داره جلوه تو هر تکیه، غم عشاق ثارالله
به هر بیرق دخیل میشه دل مشتاق ثارالله
ای سوز و آه م حسین، ای باب الله م حسین
تا آغوش بهشت برین، راه کوتاهم حسین
شور شیرین حسین، یار دیرین حسین
کل عالم میشن آخر مومن به دین حسین
همین که قلب من با تو پر از آرامش خوبه
همین که شونه هام بار غمت رو می‌کشه، خوبه
همین که قامتم باید پیش تو خم بشه، خوبه
