گرچه باور نمی‌کنم اما

گرچه باور نمی‌کنم اما
می‌روم کربلا خدا را شکر

مردم اقای مهربانم باز
راه داده مرا خدا را شکر

کربلا یا مبتلا داری
شهر عشقی برو بیا داری
بر سر قدس و کعبه جا داری
با دو گنبد طلا خدا را شکر

رازهایی است پشت ماتم تو
چه سروری است اخر غم تو
شال مشکی چه روسفیدم کرد 
در دل این عزا خدا را شکر

هر چه دنیا چنین پر اشوب است 
در کنار تو جای ما خوب است
گوشه‌ی کشتیه حسینیم و
گوشه‌ی چشم ناخدا را شکر

این که دل بیقرار عباس است
کار دل نیست کار عباس است
آنکه پروردگار عباس است
اوست تنها خدا، خدا را شکر

بغض‌ها کینه‌ها عداوتها
غصه‌ها ترس‌ها حسادت‌ها
فقط اینجا میان هییتها
کرده ما را رها خدا را شکر 

درد ما چیست عاشقی مستی
ای که درمان دردها هستی
این که لطفت نکرده تا حالا
درد ما را دوا خدا را شکر

کربلا کربلا...