گذاشته پیش هم کنارش نشسته

(گذاشته پیش هم، کنارش نشسته
تنی که مثله گل، شده دسته‌دسته

با این‌که می‌دونه، که این حس دو بخشه
ولی حرف به حرفش، تو یه گوشه پخشه)۲

(یه دونه علی بود، درست شد حالا هزار تا علی
چقدر عمه می‌گفت پیش کوفیا، نگو یا علی)۲

چه بغضی دارن از حیدر
که امروز با تیغ و خنجر
تلافی شده با اکبر

علی جان، علی‌اکبر...

علی گفتن این‌جا هزینش گزافه
میشه مثل زهرا، رو پهلوت شکافه

سرتم که زخمش، شبیه بابامه
بیخود نیست که لرزه، توی زانوهامه

همه عمره بابا به پات ریخته شد، که رعنا شدی
حالا موندم آخه روی یک عبا، چجور جا شدی

(اینایی، که صف می‌بندن
با شمشیر، گلم رو کندن
به اشکم، حالا می‌خندن)۲