کیستی ای که چنین بویِ علی را داری

کیستی ای که چُنین بوی علی را داری 
روی چشمان خود ابروی علی را داری 

پرده منداز کمی مانده تو را سجده کنیم 
بس‌که در خویش، سر و روی علی را داری 

در قنوت تو رسیدیم و مسلمان گشتیم 
واژه واژه اثر هوی علی را داری 

بین سجاده‌ی تو عشق نفس می‌گیرد 
شاخه‌ای از گل شب‌بوی علی را داری 

هر سرِ موی مرا با تو هزاران کار است 
که تو عطرِ سرِ گیسوی علی را داری 

نخ تسبیح تو ما را به خداوند رساند 
ای که در قُرب هیاهوی علی را داری 

کاش یک بار به خیبر بروی تا گویند 
چشم بد دور که بازوی علی را داری 

ما در این معجزه تصویر علی را دیدیم 
آمدی و همه تکثیر علی را دیدیم 

اِذن اگر بود، به شمشیر نشان می‌دادی 
دشت را با دَمِ تکبیر تکان می‌دادی 

اِذن اگر بود، علی را به اُحُد می‌دیدند
وقت پیکار به میدان هیجان می‌دادی 

یا حسن می‌شدی و قلب جمل می‌لرزید 
بر رگ خشک شجاعت ضربان می‌دادی 

اِذن اگر بود، به هنگام علمداری خویش 
با دَمِ تیغ چه حالی به یَلان می‌دادی 

تو بنا نیست بجنگی که ببینند که بر 
ملک الموت در این معرکه جان می‌دادی 

تا رسد بر تو و تا رد تو را گم نکند 
صبر می‌کردی و بر مرگ امان می‌دادی 

گرچه تیغی نزدی جامِعُ الاَضدادِ زمین 
درس مردی و شرافت به جهان می‌دادی 

در مناجات تو شمشیر علی را دیدیم 
با تو الطاف نفس‌گیر علی را دیدیم 

من که از خاک خرابات توام بسم الله 
سائل کوچه‌ی خیرات توام بسم الله 

که ابوحمزه شوم تا سحرت درک کنم 
آمدم بر سر میقات توام بسم الله 

یا سَعید اِبنِ جُبَیرَت بشوم داد زنم 
جرعه‌ای تشنه‌ی آیات توام بسم الله 

روزیِ ماتَ سَعیدا عاشَ سَعیدا با توست
چشم بر زلف عنایات توام بسم الله 

گرچه پنهان ز همه خادم حجاج شدی 
کعبه‌ای رو به ملاقات توام بسم الله 

که مرا اهل فیوضات خداوند کنی 
سال‌ها پای مناجات توام بسم الله 

مُصحَفِ فاطمه را مُصحَفِ تو معنی کرد 
با صحیفه همه شب مات توام بسم الله 

خط به خط پیش تو تعبیر علی را دیدم 
سال‌ها اشک سرازیر علی را دیدم 

سحرِ فاطمه ما را به سحر برگردان 
سمت سجاده‌ی خود بار دگر برگردان 

چشم شوریده‌ی ما را تو به دریا برسان 
چشم خود را سوی ما نیم نظر برگردان 

خاک ما خورده تَرَک، حضرت باران دریاب
نخل خشکیده‌ی ما را به ثمر برگردان 

یک نفس آه بکش تا که بسوزیم از آه
باز این سوز جگر را به جگر برگردان 

از در خیمه‌ صدایت چقدر بی جان است 
ای خداوند قضا زود قَدَر برگردان 

عمه می‌گفت که رحمی، پسر سعد ببین 
او که افتاده زمین تیغ و تبر برگردان 

آه بیمار حرم این همه از حال نرو 
با عصا خاطر زهرا سوی گودال نرو