کو به کو منزل به منزل دیده را دریا کنم

کو به کو منزل به منزل دیده را دریا کنم
گُم شَوَم در اَشک، شاید مرگ را پیدا کنم

پای رفتن دِه خداوندا منِ اُفتاده را
تا رَوَم بیرون ز شهر و گریه در صحرا کنم

رو بگیرم از علی یا از حسن یا از حسین؟
ناله از بَهرِ پسر یا گریه بَر بابا کنم؟

طالِبِ مرگم ولی، قُوَّت ندارد بازویم
تا به سوی آسمان، دستِ دعا بالا کنم

صورتِ من صفحه‌ی، تاریخِ غم‌های علیست
می‌سِزَد تا عُمر دارم، گریه بَر مولا کنم

این عجب نَبوَد که خون، از سینه‌ام جاری شَوَد
سَروِ قامت را چو از بَهرِ عبادت تا کنم